Śmieszny zwrot dla turysty - sąd wskazuje winnych

Aktualność:
Ile odzyskała z gwarancji ubezpieczeniowej jednego z biur turystka, która wpłaciła ponad 5 tys. zł. na konto touroperatora, który później ogłosił niewypłacalność?

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia opublikował uzasadnienie wyroku, jaki zapadł niedawno, z powództwa turystki, przeciw Skarbowi Państwa o odszkodowanie za niewłaściwą implementację w polskim prawie dyrektywy 90/314. Samo uzasadnienie jest anonimizowane, jednak wspomniana w wyroku forma prawna upadłego touroperatora, jak i czas zgłoszenia oświadczenia o niewypłacalności pozwala sądzić, iż chodzi o biuro Aquamaris.

Jak można dowiedzieć się z treści dokumentu, powódka, która wpłaciła ponad 5 tys. zł. na konto biura, otrzymała z gwarancji 19,58 zł. Jak łatwo policzyć, odszkodowanie stanowiło niecałe 4 promile poniesionych kosztów. Jest to kwota, która nie wystarczy nawet na zjedzenie obiadu w średniej klasy restauracji. Trudno zatem dziwić się temu, że sprawa miała swój finał przed sądem.

Sąd przyznał rację powódce i zasądził na jej korzyść kwotę 5.044,42 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 21 sierpnia 2015 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego. Wyrok jest nieprawomocny.

Przepis dyrektywy Rady z dnia 13 czerwca 1990 r. został implementowany do polskiego systemu prawnego w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 187) oraz w aktach wykonawczych do ustawy. W dacie imprezy turystycznej, z której skorzystać miała powódka, obowiązywały rozporządzenia Ministra Finansów: z dnia 16 grudnia 2010 r. w sprawie minimalnej wysokości sumy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej wymaganej w związku z działalnością wykonywaną przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych (Dz.U. Nr 238, poz. 1584) i z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia na rzecz klientów w związku z działalnością wykonywaną przez organizatorów turystyki i pośredników turystycznych (Dz.U. Nr 252, poz. 1690). W ocenie Sądu powyższe regulacje prawne nie zapewniały dostatecznej realizacji założeń powołanej Dyrektywy 90/314, a to z uwagi na fakt, że suma gwarancji ubezpieczeniowej nie pokryła w pełni zwrotu kosztów poniesionych przez klientów biura w związku z zapłatą ceny, wobec tego nie można zgodzić się, aby zastosowany mechanizm ochrony spełnił funkcję przewidzianą przez Dyrektywę. - podał sąd w uzasadnieniu wyroku. Z pełną treścią wyroku o sygnaturze akt VIII C 1278/14 można zapoznać się pod adresem orzeczenia.ms.gov.pl

W ocenie Sądu, obowiązujące wówczas, rozporządzenie z dnia 16 grudnia 2010 r. w sposób niewystarczający zmierzało do realizacji założeń Dyrektywy 90/314, a to z uwagi na fakt, że suma gwarancji ubezpieczeniowej nie pokryła w pełni nawet kosztów powrotu do kraju osób pozostających za granicą. Wprowadzony w akcie prawnym mechanizm ochrony nie realizował funkcji wprowadzonej przez Dyrektywę. Organizator turystyki w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych mógł skorzystać z więcej niż jednej formy zabezpieczenia, o czym świadczy wprowadzenie do treści przepisu łącznika "lub. Nie zmienia faktu, że możliwość zawarcia przez organizatora turystyki dodatkowej umowy w zakresie zabezpieczenia finansowego - na podstawie art. 10 ustawy o usługach turystycznych - nie wyłączała możliwości wyboru zabezpieczenia w postaci gwarancji ubezpieczeniowej na minimalną kwotę sumy gwarancyjnej. W przypadku wyboru drugiego rodzaju zabezpieczenia organizator spełniał bowiem, w rozumieniu rozporządzenia, obowiązek posiadania odpowiedniego zabezpieczenia.

W ocenie Sądu takie rozwiązanie, które umożliwia wybór zabezpieczenia o minimalnej wysokości, niezapewniającego klientom realnej ochrony i jednocześnie brak ustanowienia sankcji związanych z ewentualnym brakiem przystąpienia do jakichkolwiek zabezpieczeń w dyskutowanym zakresie nie daje się pogodzić z brzmieniem Dyrektywy 90/314 i zdaniem Sądu stanowi nieprawidłową implementację art. 7 do systemu krajowego. Podstawę odpowiedzialności odszkodowawczej państwa członkowskiego może stanowić wadliwa implementacja przepisów unijnych do prawa krajowego w sytuacji, gdy ustawodawca krajowy nie dopełnił spoczywających na nim obowiązków wdrożenia regulacji unijnych do wewnętrznego systemu krajowego - argumentował sąd w uzasadnieniu wyroku.

• Uzasadnienie wyroku przeciw Skarbowi Państwa 

  [2016-09-11 01:03 83.22.255.*]

  Tak samo Skarb Państwa RP czyli my Polacy będzie płacił za szkody upadłego Digitura z Bielska. A wszystko dlatego, że niemiecka AXA korzystając z kruczków prawnych odmówiła wypłaty odszkodowań z ubezpieczenia poszkodowanym Klientom. Jak wodać Niemiec może w Polsce oszukiwać, Polak w Niemczech za taki przekręt trafia za kratki. Tylko gdzie jest polski urzędnik, który na to pozwala?   odpowiedz »

• Uzasadnienie wyroku przeciw Skarbowi Państwa 

  [2016-12-02 14:04 109.173.218.*]

  Nikt się nie zastanowił dlaczego ubezpieczyciel nie doszacował ryzyka. Teraz przy funduszy nagminnie będą nie doszacowywać.   odpowiedz »