Marriott stawia na Birmę. Dlaczego?

Birma, która do niedawna była najbardziej izolowanym krajem Azji, po latach sankcji, zaczyna się rozwijać i otwierać się dla turystów. Jest to możliwe dzięki przeprowadzeniu demokratycznych reform. Sieci hotelowe zaczynają przygotowywać się do inwestycji w tym kraju.

Chęć otwarcia hotelu w Birmie deklaruje międzynarodowe konsorcjum Starwood Hotels & Resorts, w skład którego wchodzi kilka sieci hotelowych, m.in. Westin, Marriott i Sheraton. W czasie międzynarodowego forum gospodarczego w Davos przedstawiciel konsorcjum zapowiedział, że przy odpowiednich warunkach, w Birmie - kraju od dziesięcioleci przykuwającym uwagę, widziałby hotel Marriott.

Birma jest krajem pełnym egzotycznych atrakcji: ma wybrzeża, lasy deszczowe i wspaniałe zabytki ze śladami pradawnych cywilizacji. Kraj stał się znany między innymi dzięki strofom "Mandalay" Rudyarda Kiplinga z 1890 roku, w których powtarza się refren: "Na szlaku do Mandalay latająca ryba mknie, A świt wybucha jak burza sponad Chin i niebo tnie!" (w przekł. Macieja Słomczyńskiego). Mandalaj jest drugim pod względem wielkości miastem w kraju, w czasach brytyjskiej kolonii w latach 1857-1885 było jego stolicą. Wokół miasta znajdują się cztery starożytne stolice: Amarapura, Inwa, Sagaing i Mingun.

Obecnie w Birmie działają tylko sieci hotelowe mające siedzibę w Azji, jak Shangri-la Hotels & Resorts. W 2011 roku, według danych rządowych, kraj ten odwiedziło jedynie 300 tys. turystów, co stanowiło tylko 2 proc. z ponad 11 mln ludzi, którzy w tym samym czasie przyjechali do pobliskiego Singapuru.

W chwili obecnej nie można jeszcze mówić o zalewie zagranicznych inwestycji. Jednak przedstawiciel Bank Standard Chartered - banku działającego we wszystkich krajach azjatyckich oprócz Korei Północnej i Birmy, zapowiedział, że firma weźmie pod uwagę otwarcie filii w kraju na Półwyspie Indochińskim, jeśli zostaną zniesione sankcje przeciwko Rangunowi. Europejskie i amerykańskie sankcje, nałożone w reakcji na łamanie praw człowieka, spowodowały ubóstwo. Jedna trzecia z 60 milionów mieszkańców tego kraju żyje za mniej niż dolara dziennie.