Airbnb będzie musiał przekazywać dane dotyczące noclegów belgijskim organom podatkowym

Czy regulacje zobowiązujące podmioty świadczące usługi pośrednictwa w sektorze obrotu nieruchomościami,a w szczególności podmioty prowadzące platformę elektroniczną wykorzystywaną do celów zakwaterowania, do przekazywania organom podatkowym określonych danych dotyczących transakcji zakwaterowania w turystycznych obiektach noclegowych nie są sprzeczne z prawem Unii? Przed takim pytaniem został postawiony Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

r e k l a m a

Przepis uregulowania regionalnego zobowiązujący podmiot prowadzący platformę elektroniczną do przekazywania określonych danych dotyczących turystycznych obiektów noclegowych ma charakter podatkowy i z tego względu jest wyłączony z zakresu stosowania dyrektywy o handlu elektronicznym

Airbnb jest spółką prawa irlandzkiego, która za pośrednictwem platformy elektronicznej umożliwia, za wynagrodzeniem, nawiązywanie kontaktu pomiędzy potencjalnymi najemcami a wynajmującymi (będącymi bądź niebędącymi przedsiębiorcami) oferującymi usługę krótkoterminowego zakwaterowania.

Stosownie do obowiązku ustanowionego w dekrecie regionu stołecznego Bruksela w sprawie podatku regionalnego od turystycznych obiektów noclegowych Airbnb Ireland została wezwana do udzielenia informacji dotyczących transakcji zakwaterowania w turystycznych obiektach noclegowych, które miały miejsce w 2017 r. Uznawszy, że udzieleniu żądanych informacji stoi na przeszkodzie prawo Unii, a w szczególności zasada swobody świadczenia usług, Airbnb Ireland wniosła do Cour constitutionnelle (trybunału konstytucyjnego, Belgia) skargę o stwierdzenie nieważności odnośnego przepisu spornego dekretu ustanawiającego wspomniany obowiązek informacyjny.

Cour constitutionnelle zwrócił się do Trybunału z pytaniem, czy przepis ten, znajdujący zastosowanie do podmiotów prowadzących platformy elektroniczne pośredniczące w świadczeniu usług zakwaterowania, stanowi przepis podatkowy, wyraźnie wyłączony z zakresu stosowania dyrektywy 2000/311 ("dyrektywa o handlu elektronicznym"). Sąd ten zmierza ponadto do ustalenia, czy przepis ten, w zakresie w jakim ustanawia obowiązek przekazywania na rzecz organów podatkowych danych dotyczących transakcji zakwaterowania w turystycznych obiektach noclegowych może stanowić przeszkodę dla swobodnego świadczenia usług.

W ogłoszonym wyroku Trybunał przypomniał, po pierwsze, że dyrektywa o handlu elektronicznym została przyjęta na podstawie przepisów traktatów, które wyłączają ze swojego zakresu stosowania przepisy podatkowe, ponieważ przyjmowanie takich przepisów znajduje podstawę prawną w innych postanowieniach owych traktatów.

Trybunał zauważył również, że motywy dyrektywy o handlu elektronicznym wyraźnie wyłączają z jej zakresu stosowania podatki. Zdaniem Trybunału, nawet jeśli usługi pośrednictwa w sektorze obrotu nieruchomościami, takie jak świadczone przez Airbnb Ireland, są usługami społeczeństwa informacyjnego, objętymi zakresem stosowania dyrektywy o handlu elektronicznym, odnośny przepis spornego dekretu, w zakresie w jakim ma zastosowanie do podmiotów prowadzących platformy elektroniczne pośredniczące w świadczeniu takich usług jest - ze względu na jego treść - nierozerwalnie związany z uregulowaniem owego dekretu, który stanowi uregulowanie podatkowe. W konsekwencji należy on do "dziedziny podatków", która jest wyraźnie wyłączona z zakresu stosowania dyrektywy o handlu elektronicznym.

Jeżeli chodzi, po drugie, o zgodność odnośnych przepisów spornego dekretu z zakazem ograniczania swobody świadczenia usług w Unii, Trybunał stwierdził, że obowiązek udzielenia określonych informacji odnoszących się do transakcji zakwaterowania w turystycznych obiektach noclegowych dotyczy wszystkich podmiotów świadczących usługę pośrednictwa w sektorze obrotu nieruchomościami, niezależnie od miejsca ich siedziby oraz od sposobu, w jaki te podmioty świadczą owe usługi.

Trybunał doszedł w związku z tym do wniosku, że przepis spornego dekretu nie jest dyskryminujący, lecz ogranicza się do nałożenia na odnośnych usługodawców obowiązku przechowywania danych dotyczących transakcji zakwaterowania w turystycznych obiektach noclegowych i, na żądanie organów podatkowych, przekazywania ich tym ostatnim dla celów dokładnego poboru podatków w związku z wynajmowaniem omawianych nieruchomości.

Jeżeli chodzi, w szczególności, o argument, w myśl którego odnośny przepis spornego dekretu może mieć w większym zakresie wpływ na usługi pośrednictwa w sektorze obrotu nieruchomościami, takie jak świadczone przez Airbnb Ireland, Trybunał zauważył, że większy zakres obowiązku jest jedynie odzwierciedleniem większej liczby transakcji, których pośrednicy ci dokonują, i ich udziału w odnośnym rynku. Trybunał przypomniał, że przepisy, których jedynym skutkiem jest spowodowanie dodatkowych kosztów danego świadczenia usług i które dotyczą w ten sam sposób świadczenia usług niezależnie od państwa członkowskiego siedziby usługodawcy nie stanowią przeszkody dla swobodnego świadczenia usług.

Zdaniem Trybunału, w zakresie, w jakim odnośny przepis spornego dekretu stosuje się do wszystkich pośredników świadczących usługi w sektorze obrotu nieruchomościami, niezależnie od miejsca ich siedziby i sposobu świadczenia pośrednictwa, przepis ten nie jest sprzeczny ze swobodą świadczenia usług w Unii.

Odnotowaliśmy to orzeczenie i sprawa wróci teraz do belgijskiego Trybunału Konstytucyjnego. Airbnb jest dobrym partnerem, jeśli chodzi o dzielenie się danymi i podatki. Z zadowoleniem przyjęliśmy już porozumienie państw członkowskich UE w sprawie wspólnych ram sprawozdawczości podatkowej dla platform cyfrowych, znanych jako DAC 7. Z niecierpliwością czekamy na wdrożenie tej dyrektywy, która zapewni bardziej spójne i standardowe podejście do dzielenia się informacjami w całej UE - oświadczył rzecznik prasowy Airbnb.